Sunday, February 12, 2012

Self-confession

Five o'clock on a Sunday morning. Tired, sleepy, weary of work, little to look forward to and a lot to think about.

May bumabagabag sa isipan ko. Hindi ko alam kung cabin fever lang ba, or housemate syndrome, or wala lang akong ibang maisip bukod sa trabaho, or legitimate siya na concern.

Ayokong isipin na legitimate ang concern.

And yet, here I am blogging about it at this ungodly hour. At pinaglalaanan ko talaga ng panahon.

Wala ako sa huwisyo to be thinking of these things. I am not of sound mind nor body.

I think I may be going nuts. But then again, I've always been a self-professed head case naman diba?

I don't know how long I can keep this up...

I need a battle plan! Diba sabi natin we won't play these games anymore?

Ano ka ba. Day off lang ang solusyon dyan. Bukas, malamang, iba na. Liliwanag din ang lahat.

Find common ground. Have fun. Look on the bright side.

Alalahanin, hindi pangkaraniwan ang iyong pinagdaraanan. Maghunos-dili, huwag padalos-dalos.